Wysoka preferencja czasowa!

Maiłem o tym napisać... to piszę.
Wcześniej napisałem że z logicznego punktu widzenia takich ludzi nie ma. Dlaczego? Postaram się wyjaśnić.
Wysoka preferencja czasowo to swoisty rodzaj tendencji do odłożenia zamierzonego celu na korzyść innego dobra psychicznego tudzież materialnego.
Przykład!
Tomek chce zrealizować swój projekt sekreterko-betoniarki. Sprawdził w google czy ktoś przed nim coś takiego już wynalazł, kiedy zaś okazało się że nikt nie był na tyle pojebany Tomek uznaje że warto przeprowadzić taką operację, która w założeniu przyniesie mu zysk w przyszłości.
Tak więc podejmuję pracę... ale jako że jego preferencja czasowa jest wysoka następuje porzucenie pomysłu na korzyść innego dobra. Tym dobrem jest czas wolny.
Czas wolny Tomek pożytkuje na nie robienie niczego, a w prakseologi nie robienie nic jest również pracą, bo również jest ludzkim działaniem, tyle że bezproduktywnym. Nie robienie nic, nie przyniesie zysku.
Dlategoż kiedy Tomek porzuca plan uruchomienia produkcji sekretarko-betoniarek, robi to na korzyść innego mniej wyczerpującego zadania, którym jest czas wolny, albo inny mniej produktywny pomysł.
Wynika to z lenistwa, tudzież z założenia że „i tak się nie uda”...
Ale jeżeli Tomek zastąpił jeden plan drugim, oznacza to tyle, że jego preferencja czasowa, tak naprawdę nie jest wysoka, tylko zamienna z innym schematem, który łatwiej jest wykonać, mimo że nie przysporzy mu profitów.
Dlatego też ludzie o wysokiej preferencji czasowej, zastępują jeden plan działania drugim, łatwiejszym, który będzie można spożytkować szybciej, z mniejszym wysiłkiem. Więc z logicznego punktu zaczepienia Tomek nie ma wysokiej preferencji czasowej, bo wykonuje pracę innego typu.
Wyżej od prawa preferencji czasowej znajduje się prawo użyteczności krańcowej, dlatego też nie zgadzam się z poglądem jakoby wysoka preferencja czasowa w ogóle miała jakiś wpływ na ludzkie działanie, gdyż ona zależna jest od wyżej wymienionego prawa.
Jeśli ktoś się nie zgadza, proszę o korektę.